Kochańskich z Kochania h. Luba, którzy w Krakowie i okolicach zasiedlili się już w II połowie XVIw autor nazywa umownie „linią małpolską“. Co ciekawe na tych terenach w tym samym okresie zaczęli się osiedlać nie tylko Kochańscy z Kochania – Lubicze lecz także Rolicze. Jednak jak juz zaznaczono wcześniej były to osoby spokrewnione ze sobą w pierwszym, drugim lub najdalej trzecim stopniu krwi.
Z osob, które znacznie zapisały się we wczesnej XVI-XVII wiecznej historii „linii małopolskiej“, wymienić możemy:
ZYGMUNTA KOCHAŃSKIEGO z Kochania h. Lubicz (ur. ? – zm. ?) – żona – Jadwiga Ranachowska h. Ogończyk c. Abrahama, ślub (?) – dziedzic na Kochaniu i Budziszynie od 1564r. Sprzedał Budziszyn Zawiszom w 1588r.1.
Inne dzieci urodzone z tego małżeństwa – informacji brak
Zygmunt miał synów:
• JANA (ur. ? – zm. ?) – żona (?) ślub (?)
• WOJCIECHA (ur. ? – zm. 1620) – żona (?) ślub (?)
Inne dzieci urodzone z tego małżeństwa – informacji brak
“…Tamże (w kościele Krakowskim św. Szczepana) drugiego Wojciecha Kochańskiego – Lubicza, zmarłego 1620 chorągiew widzieć, który przy tymże kościele Kaplicę Św. Stanisława Kostki wymurował, i żeby dwie msze na tydzień odprawiały się, nadał szczodrobliwie.2”.
Wojciech Kochański z Kochania h. Lubicz był prawdopodobnym prekursorem linii małopolskiej pod koniec XVIw. Najprawdopodobniej też, to właśnie tego Wojciecha synem, był sławny Grzegorz Kochański.
GRZEGORZ KOCHAŃSKI h. Lubicz był osobistym sekretarzem Hetmana koronnego Stanisława Żółkiewskiego – wysławił się jako poseł królewski do Porty Osmańskiej – Konstantynopola do cesarza tureckiego w 1619r. “…W związku z poselstwem tureckim i perskim na Sejm, postanowiono wysłać (29 IV 1619) do Porty Osmańskiej jako posła królewskiego osobistego sekretarza Hetmana Koronnego – Pana Grzegorza Kochańskiego (h. Lubicz) z zadaniem ułagodzenia stosunków polsko-tureckich zadrażnionych interwencją Potockich na Wołoszczyźnie oraz utwierdzenia pokoju pomiędzy oboma państwami. Wytyczne dla posła do Turcji i hospodara wołoskiego, Grzegorza Kochańskiego, zawierała instrukcje w myśl, której ma powiadomić sułtana o próbach ukarania Kozaków czyniących szkody ziemiom sułtańskim, posłaniu przeciw Kozakom hetmana z wojskiem i senatorów do powstrzymania ich napadów3”.
WOJCIECH KOCHAŃSKIEGO z Kochania s. Jana – (ur. z grubsza 1590 – zm. 1653) – żona Justyna Modlicka h. Starykoń (ur. ca 1580 – zm ?), Justyna Kucharska h. Godzięba (ur. ca 1580 – zm ?), Zofia Morsztyn z Tomaszkowic h. Leliwa (ur. ok. 1590 – zm. 1628) “Wojciech na Kochaniu podpisał z województwem krakowskim, elekcye Jana III4”. Wojciech Kochański także (podobnie, jak Jan) był oficerem dragonów I brał udział w I-szej wojnie polsko-szwedzkiej w latach 1626-1629. Podobnie też, jak Jan był związany z Jakubem Butlerem (zdobycie Kętrzyna). “…Wojciechowi z Kochania Kochańskiemu, ziemianowi Dobrzyńskiemu, dziedzicowi na Łososinie, przeciwko Turkom pod Chocimem i Szwedom w Prusiech doświadczony żołnierzowi, zmarłemu 1653… żona Teresa z Olszów, Olszowska (h. Godzięba) chorągiew grobową z herbem Lubicz w kościele Krakowskim św. Szczepana powiesiła…5”.
DZIECI Wojciecha Kochańskiego:
STANISŁAW SAMUEL (ur. ca 1600 – zm. 1659) był burgrabią krakowskim, dziedzicem dóbr Ściborzyce, wojownik przeciw Szwedom i Kozakom
„..w Beresteckiej okazyi i innych, ojczyźnie zasłużonemu..6”.
O wygraniu 12-dniowej bitwy, zadecydowało w jej 4-tym dniu 18-cie chorągwi jazdy lewego skrzydła pod dowództwem niezwykle utalentowanego dowódcy Jeremiego Wiśniowieckiego. “…Sześćdziesięcio tysięczna armia polska [w tym 30 000 pospolitego ruszenia] dowodzona przez króla Jana Kazimierza pobiła 100 000 armię kozacką Bohdana Chmielnickiego dci posiłkujących ją Tatarów. Poszły w rozsypkę oddziały zaporoskie i tatarskie. Został na placu tabor kozacki pełny zapasów i broni ognistej, ruchoma twierdza dowodzona przez płk. Kropiwnickiego Dziedziałę oparty mocno o bagna Pleszawki. Następca Dziedziały Iwan Bohun zaczoł budowę grobli. Część wojska kozackiego ogarnęła panika. Żołnierze królewscy uderzyli ze wszystkich stron, rżnąc i mordując bez pamięci na własną godność ludzką. Chmielnicki uszedł…. Za tymi co się wyrwali z pogromu ruszył w pogoń Boguslaw Radziwiłł i Stefan Czarniecki; Nienawiść wrosła w serca i zatruła krew pobratymczą;. Brodowski [Łada] poległ, Czapski Franciszek [Leliwa], Denhoff Stanisław [Denhoff], Fredro Jerzy [Bończa] własna chorągiew, Jałowski Konstanty [Syrokomla], Jeżowski Wawrzyniec [Jastrzębiec] rotmistrz-zginął, Jordan Spytek [Trąby] pułkownik-poległ, Kalinowski Marcin [Kalinowa], Kazanowski Adam [Grzymała] kasztelan-poległ, Kochański Samuel [Lubicz] własna chorągiew – burgrabia krakowski, Księski Syanisław [Topór]-zginął, Lanckoroński Zygmunt [Zadora] starosta poległ Lubomirski Sebastian Jerzy [Śreniawa] późniejszy hetman polny, Mączyński Jan [Świnka]-poległ, Maszkowski [Maszkowski] dwóch poległo, Miłoszewski [Kościesza] rotmistrz-poległ, Wyszkowski Władysław [Jastrzębiec] wojewoda krakowski, Ossoliński Adam [Topór] starosta lubelski-poległ, Ossowski Piotr [Dolega]-poległ, Petryczyn Jan Bogusław [Prus], Postruski Stefan [Bończa], Przyjemski Zygmunt [Rawicz] dowódca artylerii, Przyłuski Jan [Lubicz]-zginął, Rogawski-poległ, Rzeczycki Mikołaj [Janina]-poległ, Sapieha Paweł Jan [Lis], Siemianowski Marcin [Grzymała], Sierakowski Samuel [Dolega]-poległ, Smarzewski Jędrzej [Zagłoba]-poległ, Sobieski Marek [Janina] oboźny nadworny, Sokołowski [Trzaska]-poległ, Stesiński-poległ, Stoiński Stanisławi Mikołaj [Janina]-polegli, Stokowskich dwóch poległo, Szczawiński Paweł Ludwik [Prawdzic] wojewoda inowrocławski, Szembek Karol [Szembek]-utracił wzrok, Szembek Stanisław [Szembek] burgrabia krakowski, Watowski Michał-ranny, Wierzbowski Władysław [Jastrzębiec] wojewoda brzesko-kujawski-ranny, Wiśniowiecki Jeremi…7”.
„…Czwartą chorągiew Stanisławowi Samuelowi burgrabiemu zamku Krakowskiego, dziedzicowi na Scyborzycach, w Berestyckiej okazyi i innych, Ojczyźnie zasłużonemu,
w roku 1659 zmarłemu; którego szczodrobliwością (wysypał na to dwa tysiące czerwonych złotych) restaurował tenże kościół – Jan, Podczaszy Płocki 1700..8”.
• ANNA (ur. ca 1600 – zm. ?)
• MARCIN (ur. ca 1600 – zm. 1663)
„…Trzecia Chorągiew Marcinowi Kochańskiemu, mężowi rycerskiemu na szwedzkich
i kozackich wojnach od Teresy z Wilkonie…9”.
• KRYSTYNA (ur. ca 1640 – zm. ?)
Inne dzieci urodzone z tego małżeństwa – informacji brak
• KASPER (ur. z grubsza 1620 – zm. ?)
„…Kasper i Joachim podpisali elekcyę Jana III-ego z ziemią dobrzyńską…10”.
„…Kacper i Joachim z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697r.11”.
DZIECI Kaspra Kochańskiego:
• BARBARA (ur. ca. 1650 – zm. ?)
• EWA (ur. ca. 1660 – zm. ?)
• ZOFIA (ur. ca. 1660 – zm. ?)
• MICHAŁ (ur. ca. 1660 – zm. ?)
Michał, syn Kaspra nabył dworek w Guzowatce od Chajęckiego12.
Inne dzieci urodzone z tego małżeństwa – informacji brak.
Do tychże Kochańskich należy zaliczyć Adama „Adamandego“, Jezuitę, urodzonego 1631, znakomitego matematyka, autora wielu rozpraw, profesora 1659 w Moguncji, 1660 we Florencji, następnie w Pradze i Ołomuńcu, nadwornego matematyka, astronoma, fizyka, konstruktora i bibliotekarza Króla Jana III Sobieskiego13. Natomiast brak jest pewnych informacji o tym, którego z braci (dzieci Jana) był synem, i którym z kolei? Mając na względzie zasadę, że dziedziczyli zwykle synowie najstarsi, Adam „Adamandy“ jednak musiał być najmłodszym lub też jednym z młodszych synów Walentego lub Jakuba, ale na pewno był on wnukiem Jana.
Przypisy:
1. Boniecki Adam, Herbarz Polski. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Gebethner i Wolf, Warszawa 1907, Cz.1 T.10 s. 290.
2. Kacper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, T. 5 s. 142.
3. Wpis do Księgi Metryki Koronnej z lat 1569 – 1673 1609.04.29, Kraków. LL 28, k.76-80v. Instrukcja dla posła do Turcji i hospodara wołoskiego, Grzegorza Kochańskiego,w myśl której ma powiadomić sułtana o próbach ukarania Kozaków czyniących szkody ziemiom sułtańskim, posłaniu przeciw Kozakom hetmana z wojskiem i senatorów do powstrzymania ich napadów. (pol.)
4. Boniecki Adam, Herbarz Polski. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Gebethner i Wolf, Warszawa 1907, Cz.1 T.10, s. 291.
5. Kacper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, T. 5, s. 142.
6. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej, Gebethner i Wolf, Warszawa 1904-31, T. 7, s. 77.
7. http://www.historycy.org/index.php?showtopic=2836&pid=25366&mode=threaded&show=&st=&#entry25366 , dane www na dzień 16.03.2013r.
8. Kacper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, T. 5, s. 142.
9. Kacper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, T. 5, s. 142.
10. Boniecki Adam, Herbarz Polski. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Gebethner i Wolf, Warszawa 1907, Cz.1 T.10 s. 291.
11. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej, Gebethner i Wolf, Warszawa 1904-31, T. 7 s. 77.
12. Boniecki Adam, Herbarz Polski. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Gebethner i Wolf, Warszawa 1907, Cz.1 T.10 s. 291.
13. Boniecki Adam, Herbarz Polski. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Gebethner i Wolf, Warszawa 1907, Cz.1 T.10, s. 291.